بر چهره گل نسیم نوروز خوش است
در صحن چمن روی دل‌افروز خوش است
از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست
خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است
اکنون که جهان را بخوشی دسترسیست
هر زنده دلی را سوی صحرا هوسیست
بر هر شاخی طلوع موسی دستیست
در هر نفسی خروش عیسی نفسیست.
روزیست خوش و هوا نه گرمست و نه سرد
ابر از رخ گلزار همیشوید گرد
بلبل بزبان پهلوی با گل زرد
فریاد زند که می باید خورد!
